Maak kennis met Niki: verpleegkundige, verbinder en bandenspecialist
Medewerkersverhaal
Ze heet Niki, is 42 jaar, en heeft een glimlach die je bijna door de het beeldscherm heen voelt. Geboren in Limburg, gewoond in Gelderland en Duitsland, maar uiteindelijk weer terug in Maastricht. “Hier woont familie en na mijn studie ben ik hier blijven plakken.”
De zorg? Die zat er al van jongs af aan in. “Als klein meisje wilde ik al zuster worden,” vertelt ze met een twinkeling in haar stem. En dat is gelukt. Na een carrière in de kinderopvang en tien jaar als activiteitenbegeleidster voor mensen met dementie, besloot ze haar witte jas aan te trekken en verzorgende IG te worden. Toch bleef er iets knagen. “Ik miste verdieping. Ik wilde meer betekenen.” En zo rolde ze via een vriend het ziekenhuis in en rondde in 2021 haar opleiding tot verpleegkundige af. Haar kinderdroom kwam uit.
Sinds begin dit jaar werkt Niki bij team LOT (Liefdevolle Ondersteuning Thuis) van Thuiszorg Groot Limburg (TGL). “Ik kende TGL eerlijk gezegd nog niet. Maar toen ik de vacature zag, heb ik bij familie rondgevraagd. Die kenden de organisatie wel en dachten meteen: dat past bij jou.” Wat haar vooral aantrok? “Het team bestond nog niet! Ik vond het geweldig dat ik mee kon bouwen aan iets nieuws, aan een team dat we samen konden vormgeven. En dan ook nog met focus op palliatieve zorg, een onderwerp dat me al jaren boeit.”
Euthanasie: ‘Je mag op jouw manier, waardig, afscheid nemen’
Het levenseinde is een thema dat Niki niet uit de weg gaat. Integendeel. Ze heeft een bijzondere affiniteit met euthanasie. “Op veel in het leven heb je geen invloed. Maar op een verplicht afscheid, daar mag je, vind ik, wel zelf regie over houden. Ik vind het dapper als iemand bewust kiest voor euthanasie. Het is niet triest of zwaar. Het is juist een intiem, liefdevol en waardig moment. En ik voel me vereerd dat ik daar onderdeel van mag zijn.”
De eerste keer dat ze iemand thuis begeleidde bij euthanasie, vond ze spannend, “maar ook meteen heel bijzonder.” Inmiddels wordt ze vanwege haar ervaring met infusen vaak ingeschakeld. “In het ziekenhuis heb ik eindeloos geoefend met prikken. Dat was soms best lastig, maar die vaardigheid komt me nu goed van pas. En ik draag die kennis graag over aan mijn collega’s.”
Wat haar vooral raakt, is hoe welkom ze zich voelt bij cliënten. “Het klinkt gek, maar soms is de sfeer zelfs gezellig. Er wordt gelachen, herinneringen opgehaald. Het is warm, intiem. Alsof je bij mensen hoort, ook al ken je ze soms nog maar net. En ja, er rolt heus wel eens een traan. Maar er is ook rust. Vrede. En dat maakt het voor mij goed.”
Een hecht team met een groot hart
Binnen team LOT voelt Niki zich als een vis in het water. “Het is een klein team, heel hecht. Iedereen staat voor elkaar klaar, zowel op werkgebied als privé. We zijn flexibel, wendbaar, en denken in mogelijkheden. Wat ik mooi vind: niemand voelt zich meer of minder. We zijn allemaal gelijk en gaan voor hetzelfde doel, namelijk de best mogelijke zorg voor onze cliënten.”
Die verbondenheid is belangrijk, want het werk is soms intens. “Soms word je last-minute ingezet voor een nachtdienst omdat iemand plotseling extra zorg nodig heeft. Dan moet er snel geschakeld worden. Maar het lukt altijd. We zetten samen de schouders eronder.”
Haar collega’s omschrijven Niki als sociaal en lief: iemand die altijd klaarstaat om te luisteren en te helpen. Ze waarderen haar eerlijkheid en haar assertieve houding, waardoor ze dingen durft te zeggen die gezegd moeten worden. Daarnaast brengt ze met haar nieuwsgierigheid en haar grappige opmerkingen altijd een lach in het team.
Niet alleen zorg, ook een luisterend oor
Wat Niki bijzonder goed kan, is de juiste toon vinden bij cliënten, ook in de moeilijkste fases van het leven. “Ik ben niet alleen bezig met ziekte. Soms gaan gesprekken gewoon over het leven, muziek, leuke herinneringen. Dat schept vertrouwen. En als mensen vragen hebben over het traject neem ik daar de tijd voor zodat we er samen rustig bij kunnen stilstaan.”
Toekomstwens: meer bekendheid voor palliatieve zorg
Niki hoopt dat team LOT verder groeit. Niet per se in grootte, maar juist in bekendheid. “Veel mensen weten nog niet dat deze zorg thuis mogelijk is. Daardoor komen ze soms pas in een laat stadium bij ons terecht. Terwijl we juist ook in een vroege fase al veel kunnen betekenen. Mensen begeleiden, ontzorgen, verwijzen. En vooral: hen helpen om zoveel mogelijk te genieten van de tijd die er nog is.”
Wist je dat… Niki ook haar eigen banden wisselt?
Als laatste deelt Niki met een knipoog een leuke verrassing. “Ik ben best handig. Geef me een Ikea-kast en ik zet hem zo in elkaar. Maar ook: ik wissel gewoon zelf mijn autobanden. In drie kwartier! En ja, ik maak er ook graag een wedstrijdje van. Want ik ben best competitief, ik wil graag winnen.”
En onderweg in de auto? “Dan zing ik zonder schaamte luidkeels mee met mijn playlist. Dat is voor mij ultieme vrijheid.”
Met haar openheid, vakmanschap en warme betrokkenheid is Niki niet alleen een rots in de branding voor cliënten, maar ook een onmisbare kracht binnen team LOT. En voor haar collega’s geldt: als je haar ooit nodig hebt om een kast in elkaar te zetten: je weet wie je moet bellen!