
“Ik begreep haar verdriet niet meteen. Niet omdat ze niet sprak, maar omdat ze in een andere taal rouwde.”
Na het overlijden van haar man bleef mevrouw Karimi achter met haar familie. Stil, gesloten in verdriet. Niet omdat ze niets wilden delen, maar omdat hun manier van rouwen sprak zonder woorden. Tijdens de eerste bezoeken dronken we thee in stilte. Geurend naar kardemom. Geen vragen, geen antwoorden. Alleen aanwezigheid. Langzaam kwamen de verhalen. Over hem. Over hun leven. Over hoe pijn soms niet wordt uitgesproken, maar wel wordt gevoeld. Oog voor Naasten gaat over precies dat: oog hebben voor de ander is erkennen wat vaak ongezegd blijft, maar diep gevoeld wordt.
-Chloë en Milou (Wijkverpleegkundige Team LOT en Manager zorg en Welzijn projectleiders Oog voor Naasten)
De eerste fase van het project is inmiddels afgerond. Met Team LOT (Liefdevolle ondersteuning Thuis) werkten we aan een plan van aanpak over passende nazorg, begeleiding van kinderen, laaggeletterdheid en cultuursensitieve zorg.
De volgende stap? De vertaalslag naar de praktijk en de uitvoering hiervan.